राजहंस प्रकाशनाच्या सत्तरीनिमित्त दोन स्पर्धा : १) रहस्य-सन्मान कादंबरी स्पर्धा आणि २) कुमार-विज्ञान कादंबरी स्पर्धा
पडघम - साहित्यिक
निवेदन
  • प्रातिनिधिक चित्र
  • Wed , 06 July 2022
  • पडघम साहित्यिक राजहंस प्रकाशन Rajhans Prakashan बाबुराव अर्नाळकर Baburao Arnalkar गुरुनाथ नाईक Gurunath Naik रहस्य-सन्मान कादंबरी स्पर्धा Mystery-Honor Novel Competition कुमार-विज्ञान कादंबरी स्पर्धा Teen Sci-Fi Novel Competition

‘राजहंस प्रकाशना’ला नुकतीच ७० वर्षे पूर्ण झाली. यानिमित्ताने नव्याकोऱ्या लेखनाला चालना मिळावी, यासाठी या दोन स्पर्धा…

१) रहस्य-सन्मान कादंबरी स्पर्धा

दर्जेदार, रंजक रहस्यकादंबऱ्या अलीकडे मराठीत क्वचितच वाचायला मिळतात, अशी खंत खूप वाचक व्यक्त करतात. यावर उपाय? ताज्या दमाच्या प्रतिभावंत लेखकांना प्रोत्साहन द्यायला हवं. त्यासाठीच ‘राजहंस’ची ही रहस्य-सन्मान कादंबरी स्पर्धा! कै. बाबुराव अर्नाळकर आणि कै. गुरुनाथ नाईक हे मराठी वाचकांचे दोन आवडते लेखक होते. या स्पर्धेतल्या विजेत्याला या दोघांच्या नावाचं स्मृती-सन्मानचिन्ह आणि रु. २० हजारांचं पारितोषिक देण्यात येईल. दुसऱ्या व तिसऱ्या क्रमांकांच्या विजेत्यांना अनुक्रमे रु. १५ व १२ हजार रुपयांची पारितोषिकं दिली जातील. विषयाचं/काळाचं बंधन नाही. पण कादंबऱ्या स्वतंत्र प्रतिभेनं लिहिलेल्या असाव्यात. शब्दमर्यादा किमान ३०,००० आणि कमाल ५०,०००! स्पर्धेला प्रवेशमूल्य नाही. मात्र काही अटी-नियम आहेत. लेखण्या सरसावा आणि व्हा तयार रहस्यातून वाचकांचं रंजन करायला...

२) कुमार-विज्ञान कादंबरी स्पर्धा

विज्ञान-तंत्रज्ञानावर आधारित असलेल्या आणि आधुनिक जगाशी घट्ट नातं सांगणाऱ्या ललित लेखनाची मराठीमध्ये थोडी उणीव जाणवते आणि १० ते १५ वयोगटातल्या कुमार वाचकांसाठी तर असं ललित साहित्य फारच थोडं आहे, अशी तक्रार नेहमीच कानी येते. याच्यावर तोडगा म्हणून ‘राजहंस’च्या सत्तरीनिमित्त ही दुसरी स्पर्धा....

कादंबरीची शब्दमर्यादा किमान २५ हजार ते कमाल ४० हजार शब्द. स्वतंत्र लेखनच हवं. अनुवाद किंवा आधारित/रूपांतरित लेखन नको. माहिती तंत्रज्ञान (आय.टी.), जैवतंत्रज्ञान (बायोटेक्नॉलॉजी), वाहन निर्मिती क्षेत्रातलं नवतंत्रज्ञान... अनेक क्षेत्रांचं रंगरूप पालटणारं हे तंत्रज्ञान. त्याला काही वेगळे, ललित, काहीसे अदभुत, रंजक पैलूही असतील का? माहितीची प्रचंड भूक असणाऱ्या कुमार वाचकांना आकर्षण वाटेल, असं काही त्यातून निघेल का? अवकाशातल्या भराऱ्या त्यांना मोहून टाकतायत. नव्या पिढीचे नायक-नायिकासुद्धा आता बदलतायत. त्यांची दखल मराठी कादंबरीला घेता येईल का? आपण निर्माण करू शकू का आपल्या मातीतले सुपर-हिरोज?

हे सारे प्रश्न आणि असे आणखीही प्रश्न ज्यांच्या सर्जनक्षमतेला आव्हान देतात, अशा ताज्या दमाच्या आणि मनानं तरुण असणाऱ्या कादंबरी लेखकांनी बाह्या सरसावाव्यात आणि या अशा प्रश्नांना भिडावं. आम्हाला तुमच्याकडून हव्यात छोट्या कादंबऱ्या. आणि आमच्याकडून तुम्हाला मिळू शकतील पारितोषिकं आणि प्रसिद्धी. ‘राजहंस’च्या परीक्षक मंडळाच्या निर्णयानुसार पहिल्या तीन क्रमांकांच्या कादंबऱ्यांना अनुक्रमे रुपये २० हजार, १५ हजार आणि १२ हजार रुपयांची बक्षिसं दिली जातील आणि त्या कादंबऱ्या ‘राजहंस प्रकाशना’तर्फे प्रसिद्ध केल्या जातील.

.................................................................................................................................................................

तुम्ही ‘अक्षरनामा’ची वर्गणी भरलीय का? नसेल तर आजच भरा. कर्कश, गोंगाटी आणि द्वेषपूर्ण पत्रकारितेबद्दल बोलायला हवंच, पण जी पत्रकारिता प्रामाणिकपणे आणि गांभीर्यानं केली जाते, तिच्या पाठीशीही उभं राहायला हवं. सजग वाचक म्हणून ती आपली जबाबदारी आहे.

Pay Now

.................................................................................................................................................................

दोन्ही स्पर्धांसाठी नियमावली

- कादंबरी ही लेखकाची स्वतंत्र रचना हवी. अनुवाद चालणार नाही. स्वभाषेतील इतर लेखकांच्या अथवा परकीय भाषांमधील कथा-कल्पनांची उचल किंवा नक्कल चालणार नाही. तसे आढळून आल्यास स्पर्धकांचा सहभाग अथवा पारितोषिक रद्द केले जाऊ शकते, याची कृपया नोंद घ्यावी.

- नवे लेखक शोधणे व त्यांना प्रोत्साहन देणे, हा या योजनेचा उद्देश आहे. त्यामुळे स्पर्धकांकडून कोणतेही प्रवेश शुल्क घेतले जाणार नाही. प्रत्येक स्पर्धेतील पहिल्या तीन स्पर्धकांना प्रत्येकी रुपये २० हजार, १५ हजार व १२ हजारांची पारितोषिके दिली जातील. रहस्य-सन्मान कादंबरी स्पर्धेतील विजेत्याला रोख रकमेखेरीज ‘बाबुराव अर्नाळकर-गुरुनाथ नाईक स्मृती-सन्मानचिन्ह’ दिले जाईल.

- स्पर्धकांनी आपल्या कादंबऱ्या rajhans.spardha@gmail.com या ई-मेलवर दिनांक १५ सप्टेंबर २०२२पर्यंत पाठवाव्यात. ज्यांना हार्ड कॉपी देणे अधिक सोयीचे असेल, त्यांनी त्या पोस्टाने किंवा कुरिअरने पाठवाव्यात. या स्थितीत मूळ प्रत लेखकाने स्वत:कडे ठेवून छायाप्रत (फोटोकॉपी) पाठवावी. अंतिम मुदतीपर्यंत आलेल्या कादंबऱ्याच पारितोषिकांसाठी विचारात घेतल्या जातील.

- सुयोग्य गुणवत्ताप्राप्त कादंबऱ्या स्पर्धेत आल्या, तरच वरील पारितोषिके दिली जातील. याबाबतीत ‘राजहंस’च्या परीक्षक समितीचा निर्णय अंतिम व बंधनकारक राहील. या निर्णयाची कारणे स्पर्धकांना देणे बंधनकारक नाही, व शक्यही नाही. यासंबंधी स्पर्धकांशी स्वतंत्र पत्रव्यवहार शक्य होणार नाही.

- पारितोषिकविजेत्या कादंबऱ्यांच्या पहिल्या मुद्रित आवृत्त्या, ई-बुक व ऑडिओ बुक प्रकाशित करण्याचे सर्व हक्क राजहंस प्रकाशनाकडे राहतील.

- स्पर्धेसाठी पाठवण्याच्या कादंबऱ्या युनिकोडमध्ये टाईप करून पीडीएफ फाईलमध्ये पाठवाव्यात. १४ फॉन्ट साईज वापरावा. डीटीपी केलेल्या संहिता चालतील. हस्तलिखित संहिता विचारात घेता येणार नाही.

- आपल्या कादंबरीसोबतच्या कव्हरिंग लेटर अथवा ई-मेलमध्ये खालील सुस्पष्ट उल्लेख आवश्यक आहे – “मी स्पर्धेसाठी पाठवीत असलेली कादंबरी ही माझी स्वत:ची स्वतंत्र रचना आहे. ती स्वभाषेतील अथवा कोणत्याही परभाषेतील कथा-कादंबरीवरून घेतलेली अथवा अनुवादित केलेली नाही. या कादंबरीत वाङ्मयचौर्य आढळल्यास त्याची व परिणामांची जबाबदारी लेखक म्हणून सर्वस्वी माझी राहील.”

- स्पर्धेसाठी कादंबऱ्या पाठविण्याची अंतिम तारीख १५ सप्टेंबर २०२२ राहील. स्पर्धेचा निकाल ३० नोव्हेंबर २०२२पर्यंत जाहीर केला जाईल. पारितोषिकपात्र संहिता योग्य त्या स्वरूपात राजहंस प्रकाशनातर्फे जून २०२३अखेर प्रकाशित केल्या जातील.

- स्पर्धेच्या स्वरूपात अथवा नियमावलीत आवश्यक ते बदल करण्याचे व स्पर्धेसंबंधीचे सर्व निर्णय घेण्याचे अंतिम अधिकार संचालक, राजहंस प्रकाशन प्रा. लि. पुणे यांच्याकडे सुरक्षित राहतील. मूळ आणि/अथवा सुधारित नियम व अटी सर्व स्पर्धकांवर बंधनकारक राहतील.

- स्पर्धा फक्त मराठी भाषेतील लेखनासाठी खुली राहील. १६ वर्षे व त्यावरील मराठी जाणणाऱ्या सर्व व्यक्तींना स्पर्धांत सहभागी होता येईल. एका स्पर्धकाला दोन्ही स्पर्धांत सहभागी होण्याची मुभा राहील. स्पर्धकाला एकाहून अधिक साहित्यकृतीही पाठवता येतील.

.................................................................................................................................................................

‘अक्षरनामा’वर प्रकाशित होणाऱ्या लेखातील विचार, प्रतिपादन, भाष्य, टीका याच्याशी संपादक व प्रकाशक सहमत असतातच असे नाही. 

..................................................................................................................................................................

‘अक्षरनामा’ला ​Facebookवर फॉलो करा - https://www.facebook.com/aksharnama/

‘अक्षरनामा’ला Twitterवर फॉलो करा - https://twitter.com/aksharnama1

‘अक्षरनामा’चे Telegram चॅनेल सबस्क्राईब करा - https://t.me/aksharnama

‘अक्षरनामा’ला Kooappवर फॉलो करा -  https://www.kooapp.com/profile/aksharnama_featuresportal

Post Comment

अक्षरनामा न्यूजलेटरचे सभासद व्हा

ट्रेंडिंग लेख

अन्यायाच्या विरोधातली माझी लढाई अजून संपलेली नाही. आताशी कुठे एक ठाणं काबीज केलंय... लढाई अजूनही सुरूच आहे...
‘विक्रम अँड वेताळ @ हैबतपूर’ :  शेती आणि शेतकऱ्यांचे प्रश्न मांडत सामाजिक, राजकीय आणि आर्थिक स्थित्यंतराचं प्रभावी चित्रण करणारी कादंबरी
टीका ‘सिलेक्टिव्ह’ नको!
अभिनेते दादा कोंडके यांच्या शब्दांत सांगायचे, तर महाराष्ट्राचे राजकारण, समाजकारण, संस्कृतीकारण ‘फोकनाडांची फालमफोक’ बनले आहे
पांडुरंग सदाशिव खानखोजे नावाचा माझा ‘माथेफिरू’ बाप!

सदरे

सुनील तांबे
परिमल माया सुधाकर
निखिल वागळे
संजय पवार
अमोल उदगीरकर

इतर लेख

टीका ‘सिलेक्टिव्ह’ नको!

राज्यातील महायुती सरकारच्या ‘लाडकी  बहीण’ योजनेवर ‘उधळपट्टी’ म्हणून ज्यांनी टीका केली, ती महाविकास आघाडी आता निवडणूक जाहीरनाम्यात महिलांना दरमहा ३ हजार रुपये देणार, असं वचन देते. यांचा अर्थ सरकाराच्या तिजोरीवर आणि करदात्यांच्या खिशावर दुप्पट डल्ला. जनतेला राजकारणी कसं उल्लू बनवतात, याचं हे उदाहरण आहे. उल्लू बनवण्याच्या राजकीय पक्षांच्या या प्रकारांकडे माध्यमंही विवेकी नजरेनं न बघता ‘सिलेक्टिव्ह टीका’ करतात.......

अभिनेते दादा कोंडके यांच्या शब्दांत सांगायचे, तर महाराष्ट्राचे राजकारण, समाजकारण, संस्कृतीकारण ‘फोकनाडांची फालमफोक’ बनले आहे

भर व्यासपीठावरून आईमाईवरून शिव्या देणे, नेत्यांचे आजारपण, शारीरिक व्यंग यांवरून शेरेबाजी करणे, महिलांविषयीच्या आपल्या मनातील गदळघाण भावनांचे मंचीय प्रदर्शन करणे, ही या योगदानाची काही ठळक उदाहरणे. हे सारे प्रचंड हिंस्त्र आहे, पण त्याहून हिंस्र, त्याहून किळसवाणी आहे- ती या सर्व विकृतीला लोकांतून मिळणारी दाद. भाषणाच्या अखेरीस ‘भारत ‘माता’ की जय’ म्हणणारा एक नेता विरोधकांच्या मातेचा उद्धार करतो. लोक टाळ्या वाजतात. .......

‘शेतकरीविरोधी धोरणां’साठी ख्यातकीर्त असलेल्या केंद्र सरकारला अचानक ‘पोशिंद्यां’बद्दल पान्हा का फुटला?

केंद्र सरकार शेतकऱ्यांप्रती दाखवत असलेला कळवळा म्हणजे पुतनामावशीचे प्रेम आहे, हे न कळण्याइतपत शेतकरी दुधखुळे नाहीत. निवडणुकीत कार्यभाग साधून घेतला की खायचे दात बाहेर निघतील. त्यामुळे शेतकऱ्यांनी त्यांना धडा शिकवण्यासाठी ‘राजकीय व्होटबॅंक’ म्हणून आपले उपद्रवमूल्य कसे वाढवत नेता येईल याची दीर्घकालीन रणनीती आखण्याची गरज आहे. मातीसाठी जातीला विसरून आर्थिक प्रश्नावर मतदान करण्याची मानसिकता अंगी बाणवायला हवी.......

इस्त्रायलने सुरू केलेल्या सध्याच्या युद्धाचे स्वरूप नरसंहाराचे आहे. त्याला मुख्यतः साम्राज्यवादी देश जबाबदार आहेत...

नुकतेच इस्त्रायली सैन्याने लेबनॉनच्या लोकांना हिजबुल्लाहने शस्त्रे ठेवलेली घरे आणि इतर इमारती त्वरित रिकाम्या करण्यास सांगितले. लोकांनी तेथून निघून जावे, असे मेसेजेस त्यांना पाठवले. त्यानंतर त्यांनी लेबॉननच्या अनेक शहरावर तुफान बॉम्बहल्ला चालू केला आहे. त्यातही अनेक लोक ठार झाले आहेत. इस्त्रायलीच्या मते हमास आणि हिजबुल्ला यांचा समूळ नायनाट करणे, जोपर्यंत सफल होत नाही, तोपर्यंत हा नरसंहार सुरूच राहील .......

सर्व ठीकठाक चाललं असूनही बांगलादेशात अचानक मोठा राजकीय भूकंप झाला. तो का, याची कारणमीमांसा करण्यासाठी इतिहासात डोकावणं गरजेचं आहे...

भारताची फाळणी झाली, तेव्हाच्या रक्तपाताची वर्णनं आपण इतिहासात वाचतो. तशी परिस्थिती परत आल्याची चिन्हं दिसत आहेत. ब्रिटनच्या जागी अमेरिका आली एवढाच फरक. पण तेव्हा ब्रिटन जरी चिथावण्याचं काम करत असला, तरी त्याचं साम्राज्य असल्याने त्याचं माय-बाप सरकार कमीत कमी परिस्थिती नियंत्रणाखाली आणण्याचा प्रयत्न करत असे. अमेरिकेचं कौशल्य हे की, एवढं काम साधूनही ती नामानिराळी राहिली आहे.......

‘अभिजात भाषा’ हा ‘टॅग’ मराठी भाषेला राजकारणामुळे का होईना मिळाला, याचा आनंद व्यक्त करताना, वस्तुस्थिती नजरेआड राहू नये...

‘अभिजात भाषा’ हा ‘टॅग’ लावून मराठीत किती घोडदौड करता येणार आहे? मोठी गुंतवणूक कोण करणार? आणि भाषेला उर्जितावस्था कशी आणता येणार? अर्थात, ही परिस्थिती पूर्वीपासून कमी-अधिक फरकाने अशीच आहे. तरीही वाखाणण्यासारखे झालेले काम बरेच जास्त आहे, पण ते लहान लहान बेटांवर झालेले काम आहे. व्यक्तिगत व सार्वजनिक स्तरावरही तशी उदाहरणे निश्चितच आहेत. पण तुकड्या-तुकड्यांमध्ये पाहिले, तर ‘हिरवळ’ आणि समग्रतेने पाहिले (aerial view) तर ‘वाळवंट.......

अमेरिकेत भारतीय मातीतून आफ्रिकन गंध घेऊन अमेरिकेत जन्मलेले कमला हॅरिस नावाचे ‘डावे कमळ’ फुलत आहे, ही घटना महत्त्वाची आहे…

बघूया अमेरिकेच्या पहिल्या महिला आणि पहिल्या आशियायी-आफ्रिकन राष्ट्राध्यक्ष बनून त्या नवा इतिहास रचतात का! त्या निवडून आल्या, तर जगातील महासत्ता एक महिलेच्या हाती जाईल. अमेरिकेतील प्रस्थापित, सीआयए, पेंटागोन आणि मेन इन ब्लॅक यांना त्या किती ताब्यात ठेवू शकतील, हा प्रश्न आहे. अमेरिकेत अशी व्यक्ती निदान त्या स्पर्धेत उतरू शकते, हेही महत्त्वाचे आहे. भारतात असे घडणे कधी शक्य होईल का?.......

जंगलात शेवटी कोणाचा कायदा चालतोय? कोणाच्या हौसमौजेसाठी, कोणाच्या चुकांवर पांघरूण घालण्यासाठी चालतोय ? उत्तर खूपच सोपे आहे, ‘हम करे सो कायदा’

नामिबियातून उचलले, भारतात आणून सोडले. भारतातल्या एका जंगलातून उचलले, दुसऱ्या जंगलात आणून सोडले. दिसताहेत आमच्यासारखे, पण आमचे नाहीत. परिस्थितीशी कसे जुळवून घेत असतील, चित्ता, वाघ आणि चितळ? भक्ष्य असले तरीही, निसर्गाने उपजत स्वरक्षणासाठी आवश्यक शहाणपणही पुरवलेय सजिवांना. क्षमतांच्या त्या चढाओढीतही जंगलात समतोल सहसा बिघडत नाही. अशा वेळी अनोळखी अधिवासात प्राण्यांना नेऊन सोडल्याने काय साधते?.......

‘लाडकी बहीण’, ‘लाडका भाऊ’ ही ‘रेवडी संस्कृती’च नव्हे काय? या तुलनेत केंद्र शासनाची ‘लखपती दीदी’ ही योजना बरी...

‘लाडकी बहीण’, ‘लाडका भाऊ’ ही ‘रेवडी संस्कृती’च नव्हे काय? मध्य प्रदेशमधील ही यशोगाथा महाराष्ट्राने उचलली, तब्बल दोन कोटी महिला अचानक कडक नियमावलीमधूनसुद्धा १०० टक्के मार्क मिळवत ‘लाडकी बहीण’ झाल्या. प्रति महिना १५०० रुपये प्रतिवर्षी त्यात ५०० रुपयांची वाढ. पुढील पाच वर्षं सरकार राहिले, तर या रेवडी वाटपावर तब्बल तीन लाख कोटी रुपये खर्च होणार. ‘कुणाच्या खांद्यावर कुणाचे ओझे’ असाच काहीसा हा प्रकार आहे.......

धोरणाचा ‘फोकस’ बदलून लहान शेतकरी, अगदी लहान उद्योग आणि ग्रामीण रस्ते, सांडपाणी व्यवस्था, शाळा, आरोग्य सुविधा, वीज, स्थानिक बाजारपेठा वगैरे केंद्रस्थानी आल्या पाहिजेत...

महाराष्ट्रात १५ वर्षांपेक्षा अधिक वय असलेल्या लोकांपैकी ६० टक्के लोक रोजगारात आहेत. बिहारमध्ये हे प्रमाण ४५ टक्के आहे. यातील महत्त्वाचा फरक महिलांबाबत आहे. बिहारमध्ये महिला रोजगारात मोठ्या प्रमाणात नाहीत. परंतु महाराष्ट्रात जे लोक रोजगारात आहेत आणि बिहारमधील जे लोक रोजगारात आहेत, त्यांच्या रोजगाराच्या स्वरूपात महत्त्वाचे फरक आहेत. ग्रामीण बिहारमधील दारिद्र्य ग्रामीण महाराष्ट्रापेक्षा कमी आहे.......

© 2024 अक्षरनामा. All rights reserved Developed by Exobytes Solutions LLP.