काल जेएनयूमध्ये कुणी हिंसाचार केला?
पडघम - देशकारण
कॉ. भीमराव बनसोड
  • जेएनयूमधील विद्यार्थी संघटनेच्या अध्यक्षा आयुषा घोष आणि तोडफोडीची दृश्यं
  • Mon , 06 January 2020
  • पडघम देशकारण जेएनयू JNU अभाविप ABVP

काल रात्री जेएनयूमध्ये अखिल भारतीय विद्यार्थी परिषदेच्या कार्यकर्त्यांनी विद्यापीठात प्रवेश करून तेथील विद्यार्थी व विद्यार्थिनींना बेदम मारहाण केली. त्यात जवळपास २५ विद्यार्थी गंभीर जखमी झाले आहेत. त्यांना एम्समध्ये दाखल करण्यात आले आहे. चेहऱ्यावर रुमाल बांधून व हातात दंडुके, रॉड घेऊन या कार्यकर्त्यांनी मुला-मुलींच्या वस्तीगृहात घुसून मारहाण केली. त्यांच्या खोल्यांची नासधूस केली. रस्त्यावरून धुमाकूळ घालत असताना ‘भारत माता की जय’, ‘वंदे मातरम’, ‘आरएसएस जिंदाबाद’ यासारख्या घोषणा ते देत होते, असे एका विद्यार्थिनीने एनडीटीव्हीच्या वार्ताहरांना सांगितले. त्याचबरोबर गेटवर पोलीस असताना, त्यांच्या संमतीने जेएनयु कॅम्पसमध्ये त्यांना सोडण्यात आले. याचा अर्थ जेएनयू प्रशासन, पोलीस यंत्रणा, अभाविप यांच्या संगनमताने हा पूर्वनियोजितपणे हल्ला केलेला होता, हे सिद्ध होते. पण एनडीटीव्ही वगळता इतर प्रसारमाध्यमांतून, जेएनयू प्रशासनाकडून तसेच पोलीस यंत्रणेकडून हा विद्यापीठातील दोन विद्यार्थी संघटनांमधील संघर्ष आहे, असे स्वरूप या गुंडगिरीला देण्यात येत आहे.

कोणत्याही कारखान्यात आपल्या न्याय हक्कासाठी कामगार विरुद्ध मालक असा संघर्ष चालू असताना मालकलोक कारखान्यातील काही कामगारांना हाताशी धरून एखादी नामधारी युनियन स्थापन करतात आणि तिच्या मार्फत, पोलिसांच्या मदतीने बहुसंख्य कामगारांची युनियन असलेल्या कामगारांवर हल्ले करून त्यांचे आंदोलन मोडून काढण्याचा प्रयत्न करतात. हा कामगार संघटनांचा नित्याचा अनुभव आहे. पण मालक व पोलीस यंत्रणा हा दोन युनियनमधील संघर्ष आहे, अशी बतावणी करत असतात. तसलाच हा प्रकार आहे.

खरं तर जेएनयूमध्ये गेल्या कित्येक महिन्यांपासून तेथील फी वाढीच्या व इतर मागण्यांसाठी  प्रशासनाविरुद्ध शांततामय मार्गाने आंदोलन चालू आहे. पण प्रशासनाने या आंदोलनाची कोणतीही दखल घेतलेली नाही. खरा संघर्ष जेएनयू व त्याचे प्रशासन यांच्यातच आहे. असे असताना प्रशासनाच्यावतीने, पोलिसांमार्फत अभाविपने हस्तक्षेप करून या आंदोलनाला हिंसक वळण देण्याचा प्रयत्न केलेला आहे. त्याचाच भाग म्हणून विद्यार्थ्यांवर हिंसक हल्ला करण्यात आला आहे.

असाच हल्ला साधारण एक महिन्यापूर्वी जामिया मिलिया विद्यापीठातील विद्यार्थ्यांवर, तेथील वस्तीगृहात व तेथील वाचनालयात घुसून खुद्द पोलिसांनी केला होता. तेव्हापासून ते कॅम्पस आजपर्यंत बंद होते. आजच उघडणार, ते या जेएनयूच्या नवीन हल्ल्याच्या पार्श्वभूमीवर. तो हल्ला खुद्द दिल्ली पोलिसांनी केला होता. त्याला केंद्र सरकारचे पूर्ण पाठबळ होते, तर आताचा हल्ला त्याच दिल्ली पोलिसांच्या मदतीने अभाविप या संघटनेने केला आहे. जवळपास ५०च्या संख्येत असलेल्या गुंडांपैकी एकालाही पोलीस अद्यापपर्यंत अटक करू शकलेली नाही. त्यांच्या संरक्षणात त्यांना जसे कॅम्पसमध्ये सोडण्यात आले, तसेच त्यांना सुरक्षितपणे बाहेर काढण्यात आले. त्याचे चित्रणसुद्धा टीव्हीवर पाहायला मिळते.

या हल्ल्याचा निषेध विरोधी पक्ष संघटनांच्या नेत्यांनी तर केलाच आहे, पण प्रत्यक्ष-अप्रत्यक्षपणे या हल्ल्याला आतून सहानुभूती असलेल्या सत्ताधारी पक्ष संघटनेच्या मंत्र्यांनी, पुढाऱ्यांनीसुद्धा केलेला आहे. विद्यार्थ्यांनी फक्त अभ्यास करावा, राजकारण्यांच्या हातचे बाहुले बनू नये, असा मानभावी सल्ला द्यायलाही ते विसरले नाहीत.

खरे तर भाजप सत्तेत आल्यापासूनच जेएनयू व तत्सम विद्यापीठांच्या मागे हात धुवून लागली आहे. त्यांना कष्टकरी लोकांना उच्चशिक्षण देणारी ही विद्यापीठे बंदच पाडायची आहेत. पण आपल्या अस्तित्वासाठी चिवटपणे ही विद्यापीठे झुंजत आहेत. त्यात जेएनयू आघाडीवर आहे. ती सत्ताधाऱ्यांच्या डोक्यातील किरकिरच बनली आहे. येनकेनप्रकारे त्यांना हे विद्यापीठ बंद पाडायचे आहे. हा हल्ला त्याचाच एक भाग आहे. निदान अशा मारहाणीने तरी घाबरून जाऊन विद्यार्थी विद्यापीठ सोडून जातील, आई-वडील आपल्या अपत्त्यांना जिवाच्या भीतीने बोलावून घेतील, असे त्यांना वाटते.

अभाविप या संघटनेने विद्यापीठातील डाव्या संघटनांनीच हा हल्ला केल्याचा आरोप केला आहे. त्यांचेही अकरा विद्यार्थी गायब असल्याचे त्यांनी म्हटले आहे. खरे तर यात जखमी झालेले सर्व डाव्या संघटनांचे विद्यार्थी आहेत. तेथील विद्यार्थी संघटनेच्या अध्यक्षा आयुषा घोष या एआयएसए या डाव्या संघटनेच्या आहेत. त्यांच्यावरही प्राणघातक हल्ला झाला आहे. तेव्हा डाव्या संघटनांनी बाहेरून गुंड आणून आपल्याच कार्यकर्त्यांवर हल्ले केले?

या हल्ल्याच्या तीव्र प्रतिक्रिया देशभर उमटल्या आहेत. विविध शहरांतील अनेक विद्यापीठांतील विद्यार्थी आपापल्या ठिकाणी सनदशीर मार्गाने, शांततेने आंदोलने करत आहेत. सत्ताधारी पक्षाने सीएए व एनआरसी विरोधात जे देशभर आंदोलन चालू आहे, त्यावरून आपले लक्ष हटवून आता या प्रकरणाकडे वळवले आहे.

ज्वलंत प्रश्नांवरून लक्ष विचलित करण्यात सत्ताधारी पक्ष माहीर आहे, हेच यातून सिद्ध होते!

.............................................................................................................................................

लेखक कॉ. भीमराव बनसोड मार्क्सवादी कार्यकर्ते आहेत. 

bhimraobansod@gmail.com

.............................................................................................................................................

Copyright www.aksharnama.com 2017. सदर लेख अथवा लेखातील कुठल्याही भागाचे छापील, इलेक्ट्रॉनिक माध्यमात परवानगीशिवाय पुनर्मुद्रण करण्यास सक्त मनाई आहे. याचे उल्लंघन करणाऱ्यांवर कायदेशीर कारवाई करण्यात येईल.

.............................................................................................................................................

‘अक्षरनामा’ला आर्थिक मदत करण्यासाठी क्लिक करा -

अक्षरनामा न्यूजलेटरचे सभासद व्हा

ट्रेंडिंग लेख

एक डॉ. बाबासाहेब आंबेडकरांचा ‘तलवार’ म्हणून वापर करून प्रतिस्पर्ध्यावर वार करत आहे, तर दुसरा आपल्या बचावाकरता त्यांचाच ‘ढाल’ म्हणून उपयोग करत आहे…

डॉ. आंबेडकर काँग्रेसच्या, म. गांधींच्या विरोधात होते, हे सत्य आहे. त्यांनी अनेकदा म. गांधी, पं. नेहरू, सरदार पटेल यांच्यावर सार्वजनिक भाषणांमधून, मुलाखतींतून, आपल्या साप्ताहिकातून आणि ‘काँग्रेस आणि गांधी यांनी अस्पृश्यांसाठी काय केले?’ या आपल्या ग्रंथातून टीका केली. ते गांधींना ‘महात्मा’ मानायलादेखील तयार नव्हते, पण हा त्यांच्या राजकीय डावपेचांचा एक भाग होता. त्यांच्यात वैचारिक आणि राजकीय ‘मतभेद’ जरूर होते, पण.......

सर्वोच्च न्यायालयाचा ‘उपवर्गीकरणा’चा निवाडा सामाजिक न्यायाच्या मूलभूत कल्पनेला अधोरेखित करतो, कारण तो प्रत्येक जातीच्या परस्परांहून भिन्न असलेल्या सामाजिक वास्तवाचा विचार करतो

हा निकाल घटनात्मक उपेक्षित व वंचित घटकांपर्यंत सामाजिक न्याय पोहोचवण्याची खात्री देतो. उप-वर्गीकरणाची ही कल्पना डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांच्या बंधुता व मैत्री या तत्त्वांशी सुसंगत आहे. त्यात अनुसूचित जातींमधील सहकार्य व परस्पर आदर यांची गरज अधोरेखित करण्यात आली आहे. तथापि वर्णव्यवस्था आणि क्रीमी लेअर यांच्यावर केलेले भाष्य, हे या निकालाची व्याप्ती वाढवणारे आहे.......

‘त्या’ निवडणुकीत हिंदुत्ववादी आंबेडकरांचा प्रचार करत होते की, संघाचे लोक त्यांचे ‘पन्नाप्रमुख’ होते? तेही आंबेडकरांच्या विरोधातच होते की!

हिंदुत्ववाद्यांनीही आंबेडकरांविरोधात उमेदवार दिले होते. त्यांच्या पराभवात हिंदुत्ववाद्यांचाही मोठा हात होता. हिंदुत्ववाद्यांनी तेव्हा आंबेडकरांच्या वाटेत अडथळे आणले नसते, तर काँग्रेसविरोधातील मते आंबेडकरांकडे वळली असती. त्यांचा विजय झाला असता, असे स्पष्टपणे म्हणता येईल. पण हे आपण आजच्या संदर्भात म्हणतो आहोत. तेव्हाचे त्या निवडणुकीचे संदर्भ वेगळे होते, वातावरण वेगळे होते आणि राजकीय पर्यावरणही भिन्न होते.......

विनय हर्डीकर एकीकडे, विचारांची खोली व व्याप्ती आणि दुसरीकडे, मनोवेधक, रोचक शैली यांचे संतुलन राखून त्या व्यक्तीच्या सारतत्त्वाचा शोध घेत असतात...

चार मितींत एकसमायावेच्छेदे संचार केल्यामुळे व्यक्तीच्या दृष्टीकोनातून त्यांची स्वतःची उत्क्रांती त्यांना पाहता येते आणि महाराष्ट्राचा-भारताचा विकास आणि अधोगती. विचारसरणीकडे दुर्लक्ष केल्यामुळे, विचार-कल्पनांचे महत्त्व न ओळखल्यामुळे व्यक्ती-संस्था-समाज यांत झिरपत जाणारा सुमारपणा, आणि बथ्थडीकरण वाढत शेवटी साऱ्या समाजाची होणारी अधोगती, या महत्त्वाच्या आशयसूत्राचे परिशीलन त्यांना करता येते.......