निकालानंतरची धुळवड!
पडघम - देशकारण
प्रवीण बर्दापूरकर
  • राहुल गांधी, शरद पवार आणि इम्तियाज जलील
  • Sat , 08 June 2019
  • पडघम देशकारण राहुल गांधी Rahul Gandhi शरद पवार Sharad Pawar इम्तियाज जलील Imtiyaz Jaleel

लोकसभा निवडणुकीचे निकाल लागले. केंद्रात नवीन सरकार अस्तित्वात आलं आणि नेहमी जे घडतं, ते म्हणजे निवडणुकीनंतरचं कवित्व म्हणा की धुळवड आता सुरू झाली आहे. यात आधी परस्परांविषयी व्यक्त केलेल्या अति(?)आपुलकी/आदराच्या भावना आणि आता व्यक्त केलेला उद्वेग, तळतळाट असा विरोधाभास आहे. (अशा दोन परस्पर विरोधी भावना एकत्र व्यक्त केल्या जाण्यासाठी इंग्रजीत ‘ऑक्सिमोरॉन’ (OXYMORON) असा शब्द आहे. उदाहरणार्थ- Seriously Funny. त्यात गमतीत ‘Happily Married’चाही उल्लेख केला जातो. असे अनेक शब्दप्रयोग आहेत, पण ते असो.) विरोधाभास असला तरी त्यामुळे काहींना आक्रोश केल्याचा, काहींना चूक सुधारल्याचा तर काहींना कुणावर तरी दोषारोप करण्याचं समाधान मिळतं आणि इकडं लोकांचं मात्र झकास मनोरंजन होतं.

लोकसभा निवडणुकीच्या निकालानंतर काँग्रेस पक्ष किती गोंधळलेला आहे, याचं सुरस उदाहरण म्हणून राहुल गांधी यांनी पराभवाची जबाबदारी स्वीकारून पक्षाध्यक्षपद सोडण्याचा व्यक्त केलेला मनोदय आणि आणि त्यांची सुरू असलेली मनधरणी असून तीदेखील एक प्रकारची धुळवडच आहे. पक्षाच्या राज्य शाखांनी राहुल गांधी यांनीच पक्षाध्यक्षपदी काम राहावं यासाठी केलेले ठराव, हा तर हुजरेगिरीचा कळसच म्हणायला हवा. पक्षाला पुनर्वैभव प्राप्त करून देण्याचा क्रूस उचलण्यासाठी राहुल गांधी यांच्या व्यतिरिक्त एकही कर्तृत्ववान म्हणा की धमक असणारा म्हणा, नेता काँग्रेसमध्ये नाही हे समोर आलेलं चित्र विदारक आहे. हा पक्ष ‘गांधी’विना किती विकलांग, अगतिक आणि लाचारही आहे, ही या चित्राची दुसरी बाजू या पक्षाला असणारं भवितव्य किती अंधारलेलं आहे, हे दाखवणारी आहे. म्हणूनच बहुदा तेलंगणातील विधानसभा निवडणुकीत विजयी झालेल्या काँग्रेसच्या १८ पैकी १२ सदस्यांनी पक्षांतर केलं असावं... गोव्यातील चार आणि महाराष्ट्रातले दहापेक्षा जास्त विधानसभा सदस्य भाजपच्या गळाला लागलेले आहेत, या बातम्यात तथ्य असावं!

देशातले एक बहुआयामी, चतुर, दूरदर्शी नेतृत्व म्हणून ओळखल्या जाणार्‍या शरद पवार यांच्या नेतृत्वाखालील (महा)राष्ट्रवादी काँग्रेसमध्येही काही कमी धुळवड साजरी केली जातेय असं नाही. ‘कन्या हरली तर लोकांचा लोकशाहीवरचा विश्वास उडेल’, असं म्हणून त्यांनी निकालाआधीच धुळवड साजरी केली. लोकसभा निवडणूक जिंकायची होती, म्हणून भाजपनं चार राज्यांच्या विधानसभा निवडणूकात पराभव ओढावून घेतला, असं अगम्य विधान त्यांनी केलं. मतदान यंत्राबद्दल संशय येण्याचे झटके आजकाल शरद पवार यांना अधूनमधून येतात, मात्र मतदान यंत्रांच्या विश्वासार्हतेबद्दल अजित पावर नि:शंक आहेत. सांगलीच्या संभाजी भिडे गुरुजी यांच्याबद्दल वाचाळवीर जितेंद्र आव्हाड सतत टीकेचा जोरदार सूर लावतात, तर उदयनराजे आणि जयंत पाटील भिडेंचे समर्थक आहेत. शरद पवार या संदर्भात काहीच बोलत नाहीत. भिडेंसह आशा अनेक मुद्द्यांबद्दल पक्षाची नेमकी भूमिका काय किंवा नेमकं कोण बरोबर आहे, याबद्दल खुलासा होत नसल्यानं कार्यकर्ते काम गोंधळलेले असतात... हा असा कधीच न शमणारा गोंधळ धुळवडच नाही का?  

...............................................................................................................................................................

या पुस्तकाच्या ऑनलाईन खरेदीसाठी क्लिक करा -

https://www.booksnama.com/book/4901/Startup-marnarach-mi-udyojak-honarach-mi

...............................................................................................................................................................

ज्यांच्या चड्डीची कायम हेटाळणी केली त्याच राष्ट्रीय स्वयंसेवक संघाच्या स्वयंसेवकासारखं चिकाटीनं काम करायला हवं, असा सल्ला शरद पवार यांनी कार्यकर्त्यांना देत आणखी एक गोंधळ उडवून दिला आहे. ‘आता आम्ही काय प्रात:शाखेत जाऊन चिकाटी आणि शिस्तीचे धडे गिरवायचे का’, असा सवाल राष्ट्रवादीतल्या आमच्या एका मित्रानं केला. पंतप्रधानांच्या शपथविधी समारंभात मान-पानावरून संशयकल्लोळ निर्माण करणार्‍या साहेबांना तर आता उपरोधही समजेनासा झालाय. नथुराम गोडसेचा राष्ट्रभक्त म्हणून होणारा गवगवा आणि त्या पार्श्वभूमीवर लोकसभा निवडणुकीत हिंदुत्ववाद्यांना मिळालेलं यश पाहता, या देशाला आता महात्मा गांधी यांची गरज नसणारं, उपरोधानं ठासून भरलेलं एक ट्विट करणार्‍या सनदी अधिकार्‍यावर कारवाईची मागणी शरद पवार यांनी करणं हा याचा कडलोट होत. पण त्यापुढे जात शरद पवार आणि जितेंद्र आव्हाड एकाच नाण्याच्या दोन बाजू आहेत, हे त्यामुळे समोर आलं, ते फारच वाईट व पवार यांच्या प्रतिमेला तडा देणारं ठरलं. (महा)राष्ट्रवादीचे समर्थक असणार्‍या बुद्धीजीवींची त्यामुळे चांगलीच पंचाईत झाली. 

औरंगाबाद वगळता मुस्लिमांची मतं बहुजन वंचित आघाडीला मिळालेली नाहीत, असे आरोपांच्या रंगाचे फुगे उडवत (शरद पवार यांना बारामतीचे नेते ठरवून मोकळे झालेले) अॅड. प्रकाश आंबेडकर यांनी निकालानंतरच्या निवडणुकीत नाराजीचा राग आळवला आहे. बहुजन वंचित आघाडीच्या वाट्याला अपयश का आलं, या बद्दल प्रकाश आंबेडकर यांनी केलेल्या या मीमांसेवर अद्याप एमआयएमनं प्रतिक्रिया व्यक्त केलेली नाही, पण ती आली की, ही धुळवड आणखी रंगत जाणार यात शंकाच नाही. एकंदरीत काय तर बहुजन वंचित  आघाडीत ‘ऑल इज नॉट वेल अँड विल नॉट बी वेल’ हेच संकेत या धुळवडीतून मिळालेले आहेत. तिकडे उत्तर प्रदेशात मायावती आणि अखिलेश यांच्यातही राजकीय धुळवड सुरू झालेली आहे. समाजवादी पार्टीसोबतची युती न तोडता पोटनिवडणुका स्वतंत्र लढवण्याचा मनोदय व्यक्त करतानाच यादवांची मतं न मिळाल्याचा आक्रोशी रंग मायावती यांनी उधळले आहेत. ममता बॅनर्जी आणि त्यांचा पक्ष तिकडे ‘जय बांगला’ची पोस्टकार्डस पाठवण्याची धुळवड (इकडे आपण मात्र ‘जय महाराष्ट्र’ म्हटलं की, सगळ्यांचं पित्त खवळतं!) खेळतोय. ही देशभर सुरू असलेली अशी सर्वपक्षीय धुळवड लक्षात घेता, हे सर्व नेते आणि त्यांचे पक्ष नरेंद्र मोदी-अमित शहा तसंच भाजपच्या विरोधात एकत्र येणार कधी आणि लढणार कधी, असा प्रश्न पडतो.   

महाराष्ट्रात सुशीलकुमार शिंदे आणि अशोक चव्हाण या दोन माजी मुख्यमंत्र्यांच्या पराभवापेक्षा जास्त धुळवड रंगली आहे, ती औरंगाबाद लोकसभा मतदार संघात शिवसेनेच्या चंद्रकांत खैरे यांच्या पराभवाची. हिंदू विरुद्ध मुस्लिम विरुद्ध मराठा असे अनेक रंग त्यात मिसळवले जात आहेत. या मतदार संघातून एमआयएमच्या इम्तियाज जलील यांचा झालेला विजय अनेकांना खुपला आहे, पण त्यांचा हा विजय अनपेक्षित नाही. गेल्या निवडणुकीच्या आधीपासून चंद्रकांत खैरे (आणि काँग्रेसच्या राजेंद्र दर्डा) यांच्या पराभवाची उघड चर्चा औरंगाबादेत होती. २०१४च्या निवडणुकीत मोदी लाटेत तरले तरी खैरे यांनी त्या विजयात दडलेली पराभवाची टांगती तलवार गंभीरपणे घेतलीच नाही. मे २०१५त दिल्ली सोडून आम्ही औरंगाबादला स्थायिक झालो, तेव्हापासून खैरे यांच्या संभाव्य पराभवाबद्दल (तोपर्यंत राजेंद्र दर्डाही विधानसभा निवडणुकीत पराभूत झालेले होते) ऐकत होतो. त्यातच रावसाहेब दानवे यांच्या जावयानं केलेल्या विरोधाला तुच्छ लेखण्याची चूक चंद्रकांत खैरे यांना भोवली. या सर्व चुकांना जातीय आणि धार्मिक रंग देणं गैर आहे. त्यामुळे या शहराच्या शांततेला तडे जाऊ शकतात. शिवाय एमआयएमला अनेकांनी मतं दिलेली नाहीत. इम्तियाज जलील नावच्या उच्चशिक्षित, सुसंस्कृत व्यक्तीला अनेक मुस्लिमेतरांची मतं मिळालेली आहेत, ही वस्तुस्थिती एकदा नीट समजून घ्यायला हवी.

निकालानंतरची ही धूळवड आता आणखी पाच-सहा महिने उडतच राहणार आहे. होळीच्या दुसर्‍या दिवशी धुळवड खेळतांना शरीराला अपायकारक रंग न उधळण्याची दक्षता घ्यावी लागते. राजकीय धुळवडीत जात आणि धार्मिक द्वेषाचे रंग उधळले जाऊ न देण्याची दक्षता सर्वांनीच घ्यायला हवी कारण त्यापेक्षा सामाजिक सौहार्द जास्त महत्त्वाचं आहे!

.............................................................................................................................................

लेखक प्रवीण बर्दापूरकर दै. लोकसत्ताच्या नागपूर आवृत्तीचे माजी संपादक आहेत.

praveen.bardapurkar@gmail.com

भेट द्या - www.praveenbardapurkar.com

.............................................................................................................................................

Copyright www.aksharnama.com 2017. सदर लेख अथवा लेखातील कुठल्याही भागाचे छापील, इलेक्ट्रॉनिक माध्यमात परवानगीशिवाय पुनर्मुद्रण करण्यास सक्त मनाई आहे. याचे उल्लंघन करणाऱ्यांवर कायदेशीर कारवाई करण्यात येईल.

.............................................................................................................................................

‘अक्षरनामा’ला आर्थिक मदत करण्यासाठी क्लिक करा -

.............................................................................................................................................

अक्षरनामा न्यूजलेटरचे सभासद व्हा

ट्रेंडिंग लेख

एक डॉ. बाबासाहेब आंबेडकरांचा ‘तलवार’ म्हणून वापर करून प्रतिस्पर्ध्यावर वार करत आहे, तर दुसरा आपल्या बचावाकरता त्यांचाच ‘ढाल’ म्हणून उपयोग करत आहे…

डॉ. आंबेडकर काँग्रेसच्या, म. गांधींच्या विरोधात होते, हे सत्य आहे. त्यांनी अनेकदा म. गांधी, पं. नेहरू, सरदार पटेल यांच्यावर सार्वजनिक भाषणांमधून, मुलाखतींतून, आपल्या साप्ताहिकातून आणि ‘काँग्रेस आणि गांधी यांनी अस्पृश्यांसाठी काय केले?’ या आपल्या ग्रंथातून टीका केली. ते गांधींना ‘महात्मा’ मानायलादेखील तयार नव्हते, पण हा त्यांच्या राजकीय डावपेचांचा एक भाग होता. त्यांच्यात वैचारिक आणि राजकीय ‘मतभेद’ जरूर होते, पण.......

सर्वोच्च न्यायालयाचा ‘उपवर्गीकरणा’चा निवाडा सामाजिक न्यायाच्या मूलभूत कल्पनेला अधोरेखित करतो, कारण तो प्रत्येक जातीच्या परस्परांहून भिन्न असलेल्या सामाजिक वास्तवाचा विचार करतो

हा निकाल घटनात्मक उपेक्षित व वंचित घटकांपर्यंत सामाजिक न्याय पोहोचवण्याची खात्री देतो. उप-वर्गीकरणाची ही कल्पना डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांच्या बंधुता व मैत्री या तत्त्वांशी सुसंगत आहे. त्यात अनुसूचित जातींमधील सहकार्य व परस्पर आदर यांची गरज अधोरेखित करण्यात आली आहे. तथापि वर्णव्यवस्था आणि क्रीमी लेअर यांच्यावर केलेले भाष्य, हे या निकालाची व्याप्ती वाढवणारे आहे.......

‘त्या’ निवडणुकीत हिंदुत्ववादी आंबेडकरांचा प्रचार करत होते की, संघाचे लोक त्यांचे ‘पन्नाप्रमुख’ होते? तेही आंबेडकरांच्या विरोधातच होते की!

हिंदुत्ववाद्यांनीही आंबेडकरांविरोधात उमेदवार दिले होते. त्यांच्या पराभवात हिंदुत्ववाद्यांचाही मोठा हात होता. हिंदुत्ववाद्यांनी तेव्हा आंबेडकरांच्या वाटेत अडथळे आणले नसते, तर काँग्रेसविरोधातील मते आंबेडकरांकडे वळली असती. त्यांचा विजय झाला असता, असे स्पष्टपणे म्हणता येईल. पण हे आपण आजच्या संदर्भात म्हणतो आहोत. तेव्हाचे त्या निवडणुकीचे संदर्भ वेगळे होते, वातावरण वेगळे होते आणि राजकीय पर्यावरणही भिन्न होते.......

विनय हर्डीकर एकीकडे, विचारांची खोली व व्याप्ती आणि दुसरीकडे, मनोवेधक, रोचक शैली यांचे संतुलन राखून त्या व्यक्तीच्या सारतत्त्वाचा शोध घेत असतात...

चार मितींत एकसमायावेच्छेदे संचार केल्यामुळे व्यक्तीच्या दृष्टीकोनातून त्यांची स्वतःची उत्क्रांती त्यांना पाहता येते आणि महाराष्ट्राचा-भारताचा विकास आणि अधोगती. विचारसरणीकडे दुर्लक्ष केल्यामुळे, विचार-कल्पनांचे महत्त्व न ओळखल्यामुळे व्यक्ती-संस्था-समाज यांत झिरपत जाणारा सुमारपणा, आणि बथ्थडीकरण वाढत शेवटी साऱ्या समाजाची होणारी अधोगती, या महत्त्वाच्या आशयसूत्राचे परिशीलन त्यांना करता येते.......