पोस्टर वॉर, प्रॉक्सी वॉर आणि पोस्टरबाजी यांना राजकारणात जेवढा वाव आहे, तेवढा अन्यत्र नाही
पडघम - देशकारण
देवेंद्र शिरुरकर
  • विजय मल्ल्या
  • Mon , 02 July 2018
  • पडघम देशकारण विजय मल्ल्या Vijay Mallya

फरार आर्थिक गुन्हेगार प्रतिबंधक अध्यादेशानुसार  दिल्लीच्या विशेष न्यायालयाने विजय मल्ल्याला मायदेशी हजर राहण्याचे आदेश दिले आहेत. तत्पूर्वीच या गोपिकाप्रिय, उड्डाणकुशल व्यावसायिकाने आपण भारतीय बँकांचे सर्व कर्ज फेडण्यास तयार असल्याची ग्वाही दिली आहे. या दोन्ही घटना योगायोगाच्या कशा मानता येतील?

कोट्यवधी भारतीयांना आपल्या मंतरलेल्या पाण्याने तृप्त करणारा मल्ल्या बिचारा किती कळवळून बोलला आहे पहा. भारतीय तपास यंत्रणा आणि माध्यमे आपल्याला कर्जबुडव्यांचा ‘पोस्टरबॉय’ बनवत असल्याबद्दल त्याने खेदही व्यक्त केला आहे. फेडण्याएवढे पैसे होते तर मग मल्ल्या काय इंग्लंडच्या महाराणीचे साम्राज्य सांभाळायला गेला आहे काय? ‘पोस्टरबॉय’ बनवल्याचे एवढे काय मनाला लावून बरे घ्यायचे! डोळे झाकून मोठ्या उद्योगपतींना कर्ज देणाऱ्या बँका व त्यांचे उच्चपदस्थ अधिकारी, मल्ल्या, मोदीसारखे चाणाक्ष पळून जाण्याची वाट पाहणाऱ्या तपास यंत्रणा आणि गैरव्यवहार बाहेर येईपर्यंत अशा लोकांच्या यशोगाथा गाणारी माध्यमे सगळीच ‘पोस्टरबॉय’ आहेत या देशात.

प्रत्यक्षातले खरे स्वरूप दडवून बाह्यजगतासाठी वाट्टेल ती सोंगं घ्यायची अन् व्यवस्थेला या सोंगात सहभागी करून घ्यायचे, हाच तर इथला प्रघात आहे. त्यालाच सुज्ञ माणसं दुनियादारी म्हणतात. आर्थिक क्षेत्रातली ही सोंगं आणि दुनियादारी तशी मोजकीच मानावी लागेल. कारण पैशांचं सोंग सर्वांनाच जमत नाही. त्याला फारच अक्कलहुशारी लागते, ती जरा निराळीच असावी लागते. अर्थकारणातील सोंगं वठवणाऱ्यांच्या अंगी वेगळेच पाणी असावे लागते, तेच पाणी मंतरलेले म्हणून संपूर्ण व्यवस्थेला पाजण्याची धमक असावी लागते. या क्षेत्रातले सोंग उघडकीस येऊ नये याची पदोपदी काळजी घ्यावी लागते. बरे, माल्ल्याचे दुखणे हे त्याने घेतलेले कर्ज फेडता येत नाही हे नाही. त्याच्या पाचपट माया त्याने जमविलेली आहे. पण यंत्रणा हा पैसा नेमका कुठून आला?, त्यामागचे स्रोत काय? असले प्रश्न उपस्थित करेल, तेव्हा या अचाटबापूने काय उत्तरे द्यावीत?

मल्ल्याच काय त्याच्या श्रेणीतील सर्वच बंधू-भगिनींना हा त्रस्त करणारा प्रश्न आहे. पैसा, त्याहून अधिक पैसा आणि परत पुन्हा पैसा अशा मोहमयी पाठलागाचे सोंग वठविण्यापेक्षा राजकीय प्रक्रियेतील सोंगं जरा बरी पडतात, हे माल्ल्याला त्याच्या राजकीय प्रक्रियेतील घनिष्ठ मित्रांनी एखाद्या विमानप्रवासात का बरे सांगितले नसेल?

२०१९ च्या महाकुस्तीच्या आराखड्यासाठी सज्ज सर्वजणही एक प्रकारे ‘पोस्टरबॉय’च आहेत. पोस्टर वॉर, प्रॉक्सी वॉर आणि पोस्टरबाजी या तिन्ही कलांना सार्वजनिक राजकीय व्यवहारांत जेवढा वाव आहे, तेवढा अन्यत्र नाही. सर्वोच्च पदी विराजमान होण्याचे स्वप्न उरी बाळगत त्याच स्वप्नांसाठी आखाड्यात उतरलेल्या जनसमुदायाच्या प्रातिनिधिक मंडळाला चुचकारण्याचे, हाकारण्याचे आणि प्रसंगी फटकारण्याचे कौशल्य अंगी बाळगणे हे सोंग काय साधेसुधे आहे काय? त्याला प्रचंड प्रज्ञा लागते. अर्धशतकापासूनच काळ  अशी अनेक सोंगं वठवून अद्याप मैदानात शड्डू ठोकून तयार राहणे ही काय साधी योगसाधना आहे का उग्र स्वभाव, एककल्ली कारभाराच्या जोरावर सलग काही वर्षे मुख्यमंत्रिपदी विराजमान असताना ज्येष्ठांबद्दलचा अतीव आदर दाखवण्याचे सोंग सर्वांनाच थोडे जमत असते!

वेळ आल्यावर बोलबच्चन देत नव्या पर्वाचा आभास निर्माण करून सर्वोच्चपदी विराजमान व्हायला अंगी विविध सोंग लीलया पार पाडण्याची खुबी लागते.  आपण जे काही करतो ते किती महत्तम आहे अथवा आपणच ते पहिल्यांदा कसे केले... हा प्रसारमाध्यमांसारखा आग्रह धरण्याची कला सर्वांना जमत नसते. उर्वरित पोस्टरबाजांची दैना उडवत आपलेच पोस्टर अग्रभागी झळकवत ठेवण्याची कसरत प्रत्येकाकडून सुरू असते.

विरोधकांना मात्र अद्याप त्यांचे ‘पोस्टर’ सत्ताधाऱ्यांपेक्षा चांगले झळकावता आलेले आहे, असे दिसत नाही. सत्ताधाऱ्यांचे वागणे हे एक सोंग असल्याचे सांगण्यात विरोधकांनी भर द्यायला हवा, तेच जनतेला अपेक्षित आहे. पण इथे सर्व विरोधकही जनतेसमोर अनेक सोंगांचे संमिश्रण विकसित करण्यात मग्न झाले आहेत. किमान वेळेत कमाल सोंगे साकारणाऱ्या अनुभवींना म्हणूनच या स्पर्धेत फारसा रस राहिलेला नसावा.

बाकी गत चार वर्षांत भाजपप्रणीत राष्ट्रीय लोकशाही आघाडी सरकारच्या कारभाराचे सोंग कसे फसले, हे येत्या लोकसभा निवडणुकीत शेतकरी आणि बेरोजगार युवकांना सांगावे लागेल. ते सांगण्यासाठी त्यांच्यासमोर भाजपला सशक्त असा पर्याय कोण? या प्रश्नाचे उत्तर विश्वासार्हता गमावलेल्या विरोधकांना द्यावे लागणार आहे. निष्क्रिय सरकार, हतबल विरोधक आणि पश्चातापदग्ध जनता अशी निराशादायक वेळ अधिकाधिक काळपर्यंत असणे कोणाच्याही हिताचे नसते. आगामी काळ सुखद ठरेपर्यंत आपण व्यवस्था म्हणून  पोस्टरबॉय का ठरलो आहोत, याचा विचार करायला काय हरकत आहे?  

.............................................................................................................................................

लेखक देवेंद्र शिरुरकर मुक्त पत्रकार आहेत.

shirurkard@gmail.com

.............................................................................................................................................

Copyright www.aksharnama.com 2017. सदर लेख अथवा लेखातील कुठल्याही भागाचे छापील, इलेक्ट्रॉनिक माध्यमात परवानगीशिवाय पुनर्मुद्रण करण्यास सक्त मनाई आहे. याचे उल्लंघन करणाऱ्यांवर कायदेशीर कारवाई करण्यात येईल.

.............................................................................................................................................

‘अक्षरनामा’ला आर्थिक मदत करण्यासाठी क्लिक करा -

.............................................................................................................................................

Post Comment

vishal pawar

Sat , 07 July 2018


अक्षरनामा न्यूजलेटरचे सभासद व्हा

ट्रेंडिंग लेख

प्रा. मे. पुं.  रेगे यांचे तात्त्विक विचार जागतिक तत्त्वज्ञानाच्या क्षेत्रात मौलिक असूनही ते विचार इंग्रजीत जावेत, असे त्यांचे चहेते असणाऱ्या सुशिक्षित वर्गाला का वाटले नाही?

प्रा. रेगे मराठी तत्त्ववेत्ते होते. मराठीत लिहावे, मराठीत ज्ञान साहित्य निर्माण करावे, असा त्यांचा आग्रह असला, तरी खुद्द रेगे यांच्या विचारविश्वाचे, त्यांच्या काही लिखाणाचे अवलोकन करता त्यांचे काही विचार केवळ कार्यकर्ते, विचारवंत आणि तत्त्वज्ञानाचे अभ्यासक, अन्य तत्त्वज्ञान प्रेमिक यांच्यापुरते मर्यादित नाहीत. त्यांच्या समग्र मराठी लेखनावर इंग्रजीसह इतर भाषिक अभ्यासक, चिंतकांचाही हक्क आहे.......

एक डॉ. बाबासाहेब आंबेडकरांचा ‘तलवार’ म्हणून वापर करून प्रतिस्पर्ध्यावर वार करत आहे, तर दुसरा आपल्या बचावाकरता त्यांचाच ‘ढाल’ म्हणून उपयोग करत आहे…

डॉ. आंबेडकर काँग्रेसच्या, म. गांधींच्या विरोधात होते, हे सत्य आहे. त्यांनी अनेकदा म. गांधी, पं. नेहरू, सरदार पटेल यांच्यावर सार्वजनिक भाषणांमधून, मुलाखतींतून, आपल्या साप्ताहिकातून आणि ‘काँग्रेस आणि गांधी यांनी अस्पृश्यांसाठी काय केले?’ या आपल्या ग्रंथातून टीका केली. ते गांधींना ‘महात्मा’ मानायलादेखील तयार नव्हते, पण हा त्यांच्या राजकीय डावपेचांचा एक भाग होता. त्यांच्यात वैचारिक आणि राजकीय ‘मतभेद’ जरूर होते, पण.......

सर्वोच्च न्यायालयाचा ‘उपवर्गीकरणा’चा निवाडा सामाजिक न्यायाच्या मूलभूत कल्पनेला अधोरेखित करतो, कारण तो प्रत्येक जातीच्या परस्परांहून भिन्न असलेल्या सामाजिक वास्तवाचा विचार करतो

हा निकाल घटनात्मक उपेक्षित व वंचित घटकांपर्यंत सामाजिक न्याय पोहोचवण्याची खात्री देतो. उप-वर्गीकरणाची ही कल्पना डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांच्या बंधुता व मैत्री या तत्त्वांशी सुसंगत आहे. त्यात अनुसूचित जातींमधील सहकार्य व परस्पर आदर यांची गरज अधोरेखित करण्यात आली आहे. तथापि वर्णव्यवस्था आणि क्रीमी लेअर यांच्यावर केलेले भाष्य, हे या निकालाची व्याप्ती वाढवणारे आहे.......

‘त्या’ निवडणुकीत हिंदुत्ववादी आंबेडकरांचा प्रचार करत होते की, संघाचे लोक त्यांचे ‘पन्नाप्रमुख’ होते? तेही आंबेडकरांच्या विरोधातच होते की!

हिंदुत्ववाद्यांनीही आंबेडकरांविरोधात उमेदवार दिले होते. त्यांच्या पराभवात हिंदुत्ववाद्यांचाही मोठा हात होता. हिंदुत्ववाद्यांनी तेव्हा आंबेडकरांच्या वाटेत अडथळे आणले नसते, तर काँग्रेसविरोधातील मते आंबेडकरांकडे वळली असती. त्यांचा विजय झाला असता, असे स्पष्टपणे म्हणता येईल. पण हे आपण आजच्या संदर्भात म्हणतो आहोत. तेव्हाचे त्या निवडणुकीचे संदर्भ वेगळे होते, वातावरण वेगळे होते आणि राजकीय पर्यावरणही भिन्न होते.......

विनय हर्डीकर एकीकडे, विचारांची खोली व व्याप्ती आणि दुसरीकडे, मनोवेधक, रोचक शैली यांचे संतुलन राखून त्या व्यक्तीच्या सारतत्त्वाचा शोध घेत असतात...

चार मितींत एकसमायावेच्छेदे संचार केल्यामुळे व्यक्तीच्या दृष्टीकोनातून त्यांची स्वतःची उत्क्रांती त्यांना पाहता येते आणि महाराष्ट्राचा-भारताचा विकास आणि अधोगती. विचारसरणीकडे दुर्लक्ष केल्यामुळे, विचार-कल्पनांचे महत्त्व न ओळखल्यामुळे व्यक्ती-संस्था-समाज यांत झिरपत जाणारा सुमारपणा, आणि बथ्थडीकरण वाढत शेवटी साऱ्या समाजाची होणारी अधोगती, या महत्त्वाच्या आशयसूत्राचे परिशीलन त्यांना करता येते.......