उन्मादाच्या विरोधात एक कविता

ज्येष्ठ पत्रकार गौरी लंकेश यांच्या निर्घृण हत्येनंतर सोशल मीडियावर जो उन्माद कालपासून उधाणला आहे, त्या उन्मादाच्या विरोधात ही कविता आहे. उन्माद हा नदीच्या पुरासारखा असतो. तो फार काळ टिकत नाही. टिकूच शकत नाही. एका निर्भिड पत्रकाराच्या हत्येचं निर्लज्ज समर्थन करणाऱ्यांच्या उन्मादाचंही तसंच होईल. नक्की होईल. तो आशावाद बुलंद करणारी ही कविता आहे... उन्मादाच्या विरोधातली...

.............................................................................................................................................

उन्माद फार काळ टिकत नाही,

हेच लक्षण असतं उन्मादाचं,

बीजांना, झाडांना, पानांना उन्माद नसतो.

असतो वावटळीला-

पण तीसुद्धा फार काळ टिकत नाही.

जेव्हा आपण उन्मादात असतो

तेव्हा पाहू शकत नाही फुलांचे रंग,

ते असतात तसे.

नदीचा उन्माद ओसरून जातो –

पण तो, जो पाहतो

त्याला उन्माद होत नाही.

तसा समुद्राला उन्माद असतो

पण तो नेहमीच उन्मादात नसतो

सूर्य आणि चंद्राला नसतो उन्माद

असतं ते ग्रहण.

जे उन्मादात असतील,

त्याला समजू शकणार नाहीत ह्या ओळी,

प्रतीक्षेत राहील ही कविता

हा उन्माद ओसरून जाण्याच्या.

(‘काव्यपर्व’ या निरंजन उजगरे यांनी संपादित व अनुवादित केलेल्या आणि मॅजेस्टिक प्रकाशन, मुंबई यांनी प्रकाशित केलेल्या संग्रहातून साभार)

editor@aksharnama.com

.............................................................................................................................................

Copyright www.aksharnama.com 2017. सदर लेख अथवा लेखातील कुठल्याही भागाचे छापील, इलेक्ट्रॉनिक माध्यमात परवानगीशिवाय पुनर्मुद्रण करण्यास सक्त मनाई आहे. याचे उल्लंघन करणाऱ्यांवर कायदेशीर कारवाई करण्यात येईल.