“माझ्या कवितांचा लगदा होवो, या नदीकाठाचं गवत खाणाऱ्या म्हशींच्या दुधात माझ्या कवितांचा अंश सापडो”

आपण पान उलटत जातो. एका पानावर कवितेची नावं आपल्याला दिसायला लागतात आणि सहज वर नजर गेली तर लक्षात येतं- सुरुवातीला लिहिलेलं आहे- ‘स र’. ‘सर’ तर पावसाची असते, मग ही ‘सर’ कोणती? कविता वाचताना लक्षात यायला लागतं, ही पहिली सर डोळ्यांमधून वाहणाऱ्या अश्रूंची आहे. या सराचं नाव आहे ‘अश्रू’. त्यातली पहिली कविता आहे- ‘टीपं’. या कवितेपासून सुरू झालेलं पुस्तक ‘शेवटचा अश्रू’ या कवितेबरोबर संपतं.......

हे नववर्ष एक मनमौजी प्रसन्नपणा घेऊन आपल्या सर्वांच्या रोजच्या आयुष्यातही वास करो! और क्या?  

कोषातून दहा-बारा दिवसांत पूर्ण वाढ झालेलं शुभ्र फुलपाखरू बाहेर पडतं. ते पाहणं हा एक मनभावन क्षण असतो. त्याची पहिली गिरकी पाहणं म्हणजेही निरागस, निखळ आनंदाचाच अनुभव असतो! अशा किती तरी गोष्टी या इवल्याशा फुलपाखरामुळे, त्याच्या नावा-रंगामुळे, मनमौजीपणामुळे मनात आल्या. सकाळची सुरुवातही सुरेख झालीय .......

आज संध्याकाळी ‘बिग बटरफ्लाय मंथ इंडिया-२०२१’चं औपचारिक उद्घाटन होईल...

‘अ बिग बटरफ्लाय मंथ’ म्हणून गेल्या वर्षी सुरू झालेला ‘फुलपाखरू महोत्सव’ या वर्षी एक सप्टेंबर २०२१ला सुरू झाला. याचं औपचारिक उद्घाटन आज, शनिवार, चार सप्टेंबर २०२१ रोजी संध्याकाळी सात वाजता श्री आयझ्याक किहीमकर यांच्या हस्ते होणार आहे. फुलपाखरांची गणना या काळात केली जाणार आहे. यात पन्नासपेक्षा अधिक संस्था सहभागी होत आहेत. त्याचबरोबर अभ्यासक तसेच छायाचित्रकार आणि पर्यावरणप्रेमीही.......

तेव्हा वाटतं, या आदिम चराचराचा हा एक अंश माझ्यामध्ये पेरून माझी नाळ या अथांग चराचराशी, माझ्या या आईशी जोडून ठेवलीय

असं स्वत:पासून अलगद वेगळालं होणं अनुभवलंय कधी? माहीत नाही, पण सर्वांबरोबर असूनही माझ्यापासूनही वेगळं होत भवतालाचाच एक भाग होत स्वत:बरोबर असणं हे भटकंतीतलं माझंमाझं अनमोल सुख असतं. तिथं माझ्याही नकळत माझं मीपण उतरवून ठेवत किती दूरवर पोहोचते मी त्या नितळ निखळ स्वत:च्या आरस्पानी रूपात. स्वत:बरोबर.......

तिला पाहताच वाटतं, जणू एखादी ख्रिश्चन वधू नटून-थटून हॉलवर निघायच्या तयारीत आहे!

कॅमेरा हातात घेतला नि निदान सोसायटीत तरी फेरी मारावी म्हणत बाहेर पडले. आणि अहो आश्चर्यम! अचानक चक्क एक सुंदरी नजरेला पडली. चारेक इंचांचा मांसल दांडा, वर काळसर तपकिरी टोपी, जाळीदार झगा! थोडं चार पावलं पुढे गेले तर तिथंही बाकी सगळी तशीच सुंदर, पण झगा तेवढा थोडा अपरा आणि वरची टोपीही पांढरी शुभ्र. नखशिखान्त गोरीपान मश्रूमबाई नजरेला पडली! मात्र यांचं खरं सौंदर्य म्हणजे त्यांचा आकर्षक जाळीदार स्वच्छ पांढराशुभ्र झगा.......

एक ड्रोन्गो अख्खं रान बोलतं करतो नि अनेक पक्षी असल्याचा भास निर्माण करतो!

तुम्ही जंगलात फिरत असता. अचानक अनेक पक्ष्यांचे बोल तुम्ही ऐकता. आवाजाचा वेध घेत तुमची नजर भिरभिरते नि इकडे-तिकडे कुठेही कुणा पक्ष्याचा ठावठिकाणाही लागत नाही. अनुभवी पक्षी निरीक्षकाला मात्र माहीत असतं की, एक ड्रोन्गो अख्खं रान बोलतं करतो नि जंगलात अनेक पक्षी असल्याचा भास निर्माण करतो. निसर्गातल्या भटकंतीत असले अनेक अजुबे भेटत राहतात. तेच माझं परवा सोसायटीमध्ये झालं.......

त्यांची वेगळी ओळख आपण सन्मानानं जपायला हवी. (पूर्वार्ध)

समलिंगी संबंधांना विरोध करणाऱ्या घटनेतील ३७७ कलमाविरोधात सर्वोच्च न्यायालयात याचिका दाखल झाली. लढाई समुदायाच्या हक्कांसाठीच आहे. आत्मसन्मानासाठी हिजड्यांनी भीक मागू नये. काम करावं अशा चर्चांना सुरुवात झाली. गौरीचं काम चालूच असतं. काही वेळा कामं करताना गौरीला कधी विरोधही झालाय. दंडही झालाय. आता गौरी स्वतः एक गुरू आहे.......

त्यांची वेगळी ‘ओळख’ आपण सन्मानानं जपायला हवी! (उत्तरार्ध)

रामराज्यातही त्यांना समान दर्जा मिळाला नाही. मग वचनपूर्तीच्या स्वागतासाठी वाजवलेल्या या टाळ्या थांबल्याच नाहीत. तेव्हापासून ‘हाय हाय’ करत निषेधाच्या टाळ्यांचा हा आवाज आजपर्यंत चालूच आहे. हा आवाज त्यांच्या दुःखाचा आहे. त्यांच्या वेदनेचा आहे. रामायण काळापासून त्यांचा आवाज कोणापर्यंतही पोहोचत नव्हता. पण आता तो हळूहळू योग्य ठिकाणी पोहोचतोय. रस्ता खूप लांबचा आहे. पण बदल होतोय.......

© 2024 अक्षरनामा. All rights reserved Developed by Exobytes Solutions LLP.