अमेरिकन अध्यक्षपदाची निवडणूक : काही निरीक्षणे
पडघम - राष्ट्रीय-आंतरराष्ट्रीय
सुभाष नाईक
  • हिलरी क्लिंटन आणि डोनाल्ड ट्रम्प
  • Sun , 23 October 2016
  • सुभाष नाईक Subhash Naik हिलरी क्लिंटन डोनाल्ड ट्रम्प Hillary Clinton Donald Trump

अमेरिकेच्या अध्यक्षपदाच्या निवडणुकीकडे साऱ्या जगाचं लक्ष लागून राहिलं आहे. ८ नोव्हेंबरला त्यासाठी अमेरिकेच्या सर्व पन्नास राज्यांमध्ये एकाच दिवशी अंतिम मतदान होणार आहे. त्यामुळे आता प्रचार अगदी शिगेला पोचला आहे. डेमोक्रॅटिक पक्षाच्या अधिकृत उमेदवार हिलरी क्लिंटन आणि रिपब्लिकन पक्षाचे उमेदवार डोनाल्ड ट्रम्प यांच्यात प्रामुख्याने ही चुरस आहे. दोन्ही पक्षांची अधिकृत उमेदवारी जाहीर होईपर्यंत अंतर्गत बंडाळी माजली होतीच, पण ती अजूनही शमलेली नाही. ट्रम्प यांनी अकरा वर्षांपूर्वी महिलांविषयी अत्यंत गलिच्छ उद्गार काढल्याची ध्वनिफीत अगदी काल परवाच उघडकीस आली आणि पुन्हा त्यांच्या उमेदवारीला आक्षेप घेतले गेले. पण ट्रम्प यांनी त्या वक्तव्याबद्दल जाहीर माफी मागितली असली तरी उमेदवारी मागे घेण्यास ठाम नकार दिला आहे. ट्रम्प हे त्यांच्या बेताल आणि बेलगाम वाचाळतेबद्दल आधीपासूनच प्रसिद्ध आहेत. बेफाम बडबड करून त्यांनी अनेकदा लोकांची नाराजी ओढवून घेतली आहे.

अध्यक्षपदाच्या यंदाच्या या निवडणुकीत प्रचारानं अगदी हीन पातळी गाठली आहे. वर्तमानपत्रं आणि अन्य प्रसारमाध्यमंदेखील यात मागे नाहीत. त्यांच्यात सरळ सरळ  दोन तट पडले आहेत. समतोल आणि सद्सद्विवेक यांना त्यांनी केव्हाच सोडचिट्ठी दिली आहे. एकमेकांवर आरोप-प्रत्यारोप करण्यात ते तसूभरही मागे नाहीत. डेमोक्रॅटिक पक्षाच्या उमेदवार हिलरी क्लिंटन या तर मुरब्बी राजकारणी. त्याचे पती बिल क्लिंटन अध्यक्ष होते, तेव्हाच त्यांना फर्स्ट लेडीचा मान मिळालेला होता. आता अमेरिकेच्या पहिल्या महिला अध्यक्ष होण्याचा मान त्यांना मिळवायचा आहे. पण सरकारी ई मेलचा गैरवापर केल्याचं प्रकरण त्यांच्या चांगलंच अंगाशी येणार असं दिसत होतं. सुदैवानं त्या प्रकरणात त्यांना क्लीन चिट मिळाली. त्यांच्या वयाचा आणि आजारपणाचा मुद्दा विरोधक अधूनमधून वर उकरून काढतातच. मात्र अजून तरी त्या या सर्वांना पुरून उरल्या आहेत.

अध्यक्षपदाच्या दोन्ही उमेदवारांच्या थेट आमनेसामने चर्चेतही हिलरी क्लिंटन यांनी ट्रम्प यांच्यावर कुरघोडी केल्याचं चित्र दिसलं. उपाध्यक्षपदाच्या उमेदवारांमधील थेट चर्चेतही ट्रम्प यांचे साथीदार पेन्स फिके पडले. परंतु असं असलं तरी क्लिंटन सहज विजयी होतील, असं आताच सांगणं चुकीचं ठरेल.

हिलरी क्लिंटन आणि डोनाल्ड ट्रम्प यांची लोकप्रियता अजिबात घटलेली नाही. हिलरी क्लिंटन या राजकारणात मुरलेल्या असल्या तरी धुतल्या तांदळाइतक्या स्वच्छ नाहीत. भ्रष्टाचाराचे आरोप त्यांच्यावरही होत असतात. क्लिंटन प्रतिष्ठानने भरपूर माया जमवल्याचं बोललं जातं. हिलरी यांच्या प्रांजलपणाविषयी लोक साशंक आहेत. दुसरीकडे डोनाल्ड ट्रम्प यांचा मुळातच राजकारणाशी काहीही संबंध नाही. ते मूळचे उद्योगपती. रिपब्लिकन पक्षासाठी निधी संकलनाच्या निमित्तानं त्यांचा राजकारणाशी संबंध आला. पक्षानं त्यांना अध्यक्षपदासाठी उमेदवारी दिली यावरून त्यांच्याच पक्षात प्रचंड नाराजी आहे. रिपब्लिकन पक्षात ते आजही 'बाहेरचे' समजले जातात. ते अब्जाधीश असले तरी ही सर्व संपत्ती त्यांनी स्वकर्तृत्वाने आणि सचोटीने कष्टपूर्वक मिळवलेली नाही. वाडवडिलांच्या संपत्तीच्या जोरावर त्यांनी आणखी मालमत्ता जमवली. कंपन्या उभारल्या आणि अनेकदा दिवाळखोरीही जाहीर केली. रिअल इस्टेटच्या उद्योगात मात्र त्यांनी जम बसवला आणि अनेक आलिशान इमारती, कॅसिनो उभारले.

विचार कॉन्झर्वेटिव्ह असले तरी 'अमेरिकेला पुन्हा आपण गतवैभव प्राप्त करून देऊया' असं सांगत ट्रम्प यांनी अफाट लोकप्रियता मिळवली आहे. अमेरिकेतील शहरी सुशिक्षित, पदवीधर उच्च मध्यमवर्गीयांचा हिलरी क्लिंटन यांना पाठिंबा असल्याचं दिसतं. या उलट डोनाल्ड ट्रम्प यांनी कृष्णवर्णीय, मेक्सिकन, एशियन, मुस्लीम तसेच महिलावर्गाला दूषणं देणारी वक्तव्यं करून त्या वर्गाची कायमची नाराजी ओढवून घेतली आहे. बाहेरच्या देशांतून रोजगारासाठी अमेरिकेत येऊन तिथंच स्थायिक होणाऱ्या लोकांविरुद्ध ट्रम्प यांनी आवाज उठवला आणि स्थानिक अमेरिकन जनतेमध्ये त्यांनी प्रचंड लोकप्रियता मिळवली. जागतिकीकरणाच्या विरोधात ट्रम्प अगदी तावातावानं बोलतात.

अमेरिकेनं आजवर केलेले व्यापारी करार रद्द करावेत, असं त्यांचं ठाम मत आहे. व्यापारी करारांमुळे अमेरिकेत बेरोजगारीचं प्रमाण वाढलं आहे, असं त्यांना वाटतं. परदेशी नागरिकांना अमेरिकेत येण्यास बंदी घालावी, मेक्सिकोतून येणाऱ्या लोकांना रोखण्यासाठी सीमेवर भिंत बांधावी, अशी आणि यासारखी टोकाची वादग्रस्त विधानं करून ट्रम्प अमेरिकन जनतेत खळबळ माजवत आहेत. दूरचित्रवाहिन्यांनी त्यांना अमाप प्रसिद्धी दिल्यामुळे ट्रम्प हेच अध्यक्ष होणार असंही अनेकांना वाटतं.

वर्तमानपत्रं आणि अन्य प्रसारमाध्यमांप्रमाणेच इंटरनेट आणि सोशल मीडिया यांचा वापर या निवडणुकीत मोठ्या प्रमाणावर चालू आहे. फेसबुक, ट्विटर यासारख्या साईट्सवर खुली चर्चा वाचायला मिळते. भारतातील सार्वत्रिक निवडणुकीतील प्रचाराची आठवण व्हावी असा प्रचार इथंही दिसून आला. यंदा या प्रचारानं हीन पातळी गाठली आहे. मध्यंतरी अनेक प्रमुख शहरांमध्ये ट्रम्प यांची नग्न छायाचित्रं असलेली पोस्टर्स लागली होती. ट्रम्प यांनी तर क्लिंटन यांना गोळ्या घालून ठार केलं पाहिजे अशी चिथावणीखोर भाषणं केली. अमेरिकन लोकशाहीलादेखील त्यामुळे हिंसेचं आणि बीभत्सतेचं गालबोट लागलं, असं म्हणावं लागेल.

 डोनाल्ड ट्रम्प या निवडणुकीत विजयी झाले तर, या शंकेनं अमेरिकेतील भारतीय, आशियाई व अन्य परदेशी तरुण धास्तावले आहेत. ट्रम्प निवडून आले तर एच १ बी व्हिसावर निर्बंध आणू शकतील, अशी भीती त्यांना वाटते. व्यापारी करार रद्द झाले तर आंतरराष्ट्रीय संबंध कसे राहतील, भारत- अमेरिका संबंध कसे असतील, भारत- पाकिस्तान संघर्षात ट्रम्प काय भूमिका घेतील असे अनेक प्रश्न भारतीयांच्या मनात आहेत. हिलरी क्लिंटन यांच्याबाबतही काही ठामपणे सांगता येत नाही. तेव्हा काहीही होवो, आपण सतर्क राहिलं पाहिजे.

 

लेखक ज्येष्ठ पत्रकार आहेत.
subhashn50@gmail.com     

अक्षरनामा न्यूजलेटरचे सभासद व्हा

अभिनेते दादा कोंडके यांच्या शब्दांत सांगायचे, तर महाराष्ट्राचे राजकारण, समाजकारण, संस्कृतीकारण ‘फोकनाडांची फालमफोक’ बनले आहे

भर व्यासपीठावरून आईमाईवरून शिव्या देणे, नेत्यांचे आजारपण, शारीरिक व्यंग यांवरून शेरेबाजी करणे, महिलांविषयीच्या आपल्या मनातील गदळघाण भावनांचे मंचीय प्रदर्शन करणे, ही या योगदानाची काही ठळक उदाहरणे. हे सारे प्रचंड हिंस्त्र आहे, पण त्याहून हिंस्र, त्याहून किळसवाणी आहे- ती या सर्व विकृतीला लोकांतून मिळणारी दाद. भाषणाच्या अखेरीस ‘भारत ‘माता’ की जय’ म्हणणारा एक नेता विरोधकांच्या मातेचा उद्धार करतो. लोक टाळ्या वाजतात. .......

‘अभिजात भाषा’ हा ‘टॅग’ मराठी भाषेला राजकारणामुळे का होईना मिळाला, याचा आनंद व्यक्त करताना, वस्तुस्थिती नजरेआड राहू नये...

‘अभिजात भाषा’ हा ‘टॅग’ लावून मराठीत किती घोडदौड करता येणार आहे? मोठी गुंतवणूक कोण करणार? आणि भाषेला उर्जितावस्था कशी आणता येणार? अर्थात, ही परिस्थिती पूर्वीपासून कमी-अधिक फरकाने अशीच आहे. तरीही वाखाणण्यासारखे झालेले काम बरेच जास्त आहे, पण ते लहान लहान बेटांवर झालेले काम आहे. व्यक्तिगत व सार्वजनिक स्तरावरही तशी उदाहरणे निश्चितच आहेत. पण तुकड्या-तुकड्यांमध्ये पाहिले, तर ‘हिरवळ’ आणि समग्रतेने पाहिले (aerial view) तर ‘वाळवंट.......

धोरणाचा ‘फोकस’ बदलून लहान शेतकरी, अगदी लहान उद्योग आणि ग्रामीण रस्ते, सांडपाणी व्यवस्था, शाळा, आरोग्य सुविधा, वीज, स्थानिक बाजारपेठा वगैरे केंद्रस्थानी आल्या पाहिजेत...

महाराष्ट्रात १५ वर्षांपेक्षा अधिक वय असलेल्या लोकांपैकी ६० टक्के लोक रोजगारात आहेत. बिहारमध्ये हे प्रमाण ४५ टक्के आहे. यातील महत्त्वाचा फरक महिलांबाबत आहे. बिहारमध्ये महिला रोजगारात मोठ्या प्रमाणात नाहीत. परंतु महाराष्ट्रात जे लोक रोजगारात आहेत आणि बिहारमधील जे लोक रोजगारात आहेत, त्यांच्या रोजगाराच्या स्वरूपात महत्त्वाचे फरक आहेत. ग्रामीण बिहारमधील दारिद्र्य ग्रामीण महाराष्ट्रापेक्षा कमी आहे.......